Demir Al Kaptan Şiiri - Osman Beyoğlu

Demir al kaptan, gidelim bu limandan.
Uçsuz bucaksız denizler evimiz olsun.
Kaçalım, ardımızda bırakmadıklarımızdan!...
Ufuklarda kaybolsun gemimiz.
Yeni bir güne uyansın uykularımız.
Tatlı bir esinti bağrımıza essin.
Deniz havasını çekelim ciğerlerimize.
Toprağa basmadan yaşayalım ne çıkar.
Tuzlu sulardan akşam rızkımızı çekelim.
Banalım ekmeğinizi yalnızlıklarımıza.
Demir al be kaptan,
Durmayalalım bu limanda.
Bazen göz göze gelelim sadece,
Ben sana, sen de bana anlat, acıyan yanlarını.
Beraber bölüşelim bayat ekmeğimizi,
Hafif bir ıslık çal, çınlasın kulaklarımda,
Martılara balık atalım ayrılınca limandan.
Gel inat etme, gidelim bu limandan.
Dalgalarla boğuşalım günlerce,
Yeni bir ufuk arasın gözlerimiz.
Özleyim bizleri özlemeyenleri,
Kuşların ayaklarına notlar bağlayıp kimseye yollamayalım,
El sallayanımız da olmasın!...
İki damla yaş görmesin gözlerin, ne çıkar?
Dertlerimizi buruşturup buruşturup denize atalım.
Kederlerimizin üzeri köpük ile dolsun. Kapansın...
Mavi, görüp göreceğimiz tek renk olsun.
Yetmez mi bunca saydığım?
Razı mısın be kaptan?
Demir al artık n'olur.
Gidelim artık bu limandan...
Uçsuz bucaksız denizler evimiz olsun.
Kaçalım, ardımızda bırakmadıklarımızdan!...