Bundan böyle demem her kelamı,
Zaten dargın idim söz türeten dillere.
Kolay kolay kağıda sürmem kalemi,
Zaten kırgın idim şiir üreten ellere.
Daha fazla yürüyüp de kendimi yormam,
Güzel sözleri kavuşturup da dokumam,
Ne hayatı ne de edebiyat okumam!
Zaten kızgın idim edebi söylevlere.
Cennet misali düşlere dalıp dalıp,
Bir serap gibi hayalin peşinde kalıp,
Gidiyorum sahte hayallerimi alıp,
Zaten bıkkın idim içi boş hayallere.
Oldum diyorum duygularım değişik,
Bir başkayım kaygılarım biraz eksik,
Uyudum desem de uykularım kesik kesik,
Zaten küskün idim halimi avutan gecelere.
Kısa ömrümün vadesi artık doldu,
Tüm renkler siyah beyaza boğuldu,
Renklenen hayallerin renkleri soldu,
Zaten bezgin idim cıvıl cıvıl renklere.
Ben buyum yıllar durdu sanki sabitlendi yaşım,
Yeri gelir güler yeri gelir çatılır kaşım,
Assalar da sürseler de dik gider başım,
Zaten sürgün idim mürekkepsiz senelere.
Yaktım kendimi üfledim külümü,
Yaşadım İşte kendimce bir bölümü,
Bekliyorum hiç bilmediğim ölümü,
Zaten yorgun idim özeniyorum ölümlere.
Tövbe ettim ders aldığım aşka,
Çizgilerle boğuşarak oldum laçka,
ÇAKIR daha ne diye bilir ki başka,
Zaten durgun idim düştüm akan derelere.
Kayıt Tarihi : 18.12.2020 23:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!