Demet Demet Şiiri - Abdil Yıldırım

İlkbahar gelince bak yeryüzüne,
Çiçekle bezenir kır demet demet.
Gaflet perdesini çekme gözüne,
İbret gözüyle bak, gör demet demet.

Ağaçlar zikreder kendi diliyle,
Kucağında meyve var demet demet.
Uzatır insana dalın eliyle,
Elma, armut, nar demet demet.

Kuru dal başında açar çiçekler,
Kopar yavaş yavaş, sar demet demet,
Güllerin yüzünden gülümser renkler,
Beyaz, sarı, yeşil, mor demet demet.

Katran ağacında nur çiçekleri,
Bismillah diyerek der demet demet.
Muhabbet eliyle sar çiçekleri,
Dostlara hediye ver demet demet.

Kur'an bahçesinde dikensiz güller,
Her bir yaprağında nur demet demet
Nur derer Kur'anı okuyan diller
Gönül vazosuna kor demet demet.