Demek Veda Etmeden Gidiyorsun

Demek gidiyorsun.
Bir veda etmeden,
Hoşçakal bile demeden...
Şimdi ben gelmeyeseydim ansızın,
Bir daha göremeyecektim seni öyle mi?
Yani bu ev sensiz mi kalacaktı?
Ya kokun...
Peki o ne olacaktı.
Yani o her bir yana sinmişken,
Dört duvarda resmin varken,
Ve her yerde anılar dolaşırken,
Gitmen neyi değiştirecekti.
Yalan söyleme,
Yokluğun bana nasıl iyi gelecekti.
Sensizlikte bu gönül söyle nasıl gülecekti...
Haklısın, çok abarttım seni severken.
Haklısın herkesi unuttum aklımda sen varken.
Lakin sanma ki gidişin beni bana getirecek,
Aksine, görürsün beni kökten bitirecek...
Biliyorum korkuyorsun,
Bu adam delirdi diyorsun.
İnan bende seni daha az seveyim istiyorum.
Hiç olmazsa baktığım herkes sen olmasan,
Gittiğim her yerde seni bulmasam diyorum.
Ama yapamıyorum.
Sana karışmışım bir kere ayrılıp kopamıyorum.
Ya gitme bırak böyle kalayım.
Ya da yak iyice buhar olup göklere varayım.
Ola ki sağnak olup tekrar yağayım.
Ve bu defa sana değil,
Toprağa karışayım...
Ama gitme,
İzin ver,
İzin ver bu ayrılığa alışayım.