Demek öyle sevgili...

Demek öyle sevgili...
sana kimse dokunmadı,
kimse tutmadı elini,
ve kimse öpmedi,alev dudaklarını
ha öylemi yar! ! !
ve kimse okşamadı saçlarını,
kimse bagrına basmadı,
titrek bedeninle seni...
ve kimse koklamadı
saçını, tenini,
öylemi sevgili?
buna ilk ben nailim...
beni laik gördünde, söyleyemiyorsun
öylemi sevgili...
beni öldüren,kendimi unutturan bakışlarında,
sevdigini haykırdıgın yalan öylemi?
senin için hiç özel olmadım
herhangi biriyim öylemi sevgili...
sadece gidip gelmelerinde yaşadıgın...
belkide kendini unuttugun...
ah...benim çocuk bedeninde yar
ugraşma ve kandırma kendini
bu bir rüya degil
yada hayel
hayel ötesi hiç degil sevdigim
cansa canım demedim mi
benim kadar sevemez kimse demedim mi....
üzgünüm
seni bu kadar çok sevdigim için üzgünüm
sevgi oldumu tam olmalı demiştin
ben hiç eksik oldugunu söylemedim ki...
bu gerçek ve sen kadar yalın
anlamalısın...
bir inkarı kaldıramayacak kadar
zayıfım şuan...
gözlerimde her defasında gördügün
ve korktugun o sevgi,
böylesine agır bende... gitler yalan...
senden arta kalan gurumda,
imtehan edecegim sadece acılarım
hesapsız bu sevgiden kimse sorumlu degil
bir suçlu arama yanılgıdır
teslimiyetim açık saçık
sana yenilgimdir...
bir sır'ra payıma ne düşüyorsa ver
ama şu gün, şu gece, şu yarın,
unuturum yada, unutursun deme
anla ne olur imkansızım...
artık dilinin susma zamanı,
dur de kelimelerine
sadece yüregin konussun bana ki
gönlünde açan papatyaları,
yalansız ve inkar etmeyecek tek onlar...