Demek ki sen hiç var olmdın

ben hikayenin bu kısmını daha evvel bilmemişim
anılar da yok
gözyaşları da
hiç yaşanmamış anıların arkasından sürüklenen de
ben değilim

birkaç saniye evveline
gözlerini gözlerime dikerek
öyle boş
öyle umarsız
öyle yabancı
öyle acımasız
bakmazdan evvel
sen

yeter artık
demezden evvel
sen

zannediyorum ki her şey yerli yerinde
bu resmi
daha evvel görmemişim
demek ki sen hiç var olmadın

bu defa
mesele kendi varlığım filan değil
senin varlığın
tamamını vehmettiğim senin varlığın
demek ki sen
yoksun

hatta
ve hatta
evet sen galiba hiç var olmadın
ne garip
ve anlamak ne kadar zor
seni

oysa birkaç saniye evveline kadar
zannediyordum ki
bütün o karanlık
ve rutubetli koridorların sonunda
sen varsın

zannediyordum ki
bir yerlerde
tenini misk-ü amber kokularıyla ovuyorum
saçlarını
fildişi taraklarla tarıyorum
seni gümüş musluklu
mermer hamamların
mor sularında yıkıyorum
ve tenini okşuyorum

şu masanın üzerinde
günde üç öğün yemeğimiz yer alırdı
şuradaki çinili ocakta bizi ısıtan ateş kilitliydi
şurada şarkılar söylüyorduk

şurada özlüyor
şurada bir kuş olup sılaya uçmayı diliyor
şurada kıskanıyor
ve şurada ağlıyorduk
ve şurada seviyordum
seni

redfer