Ben soldurmayı değil yeşertmeyi bilirim.
Şeklini almayı değil, dik durmayı bilirim.
Kötülüğü değil, kalbe dokunmayı bilirim.
Ayyuka çıkartmayı değil, örtmeyi bilirim.
Karanlıkta kalmayı değil, ışık saçmayı bilirim.
Dudaklarında bir karanfil öpüş
ve bakışların her hücreme nakış
Mevsimler yeşil, geceler ateş
Bu nasıl bir sevdadır,
gönlü nasıl bir istila ediş?
Kalbimi fethetti gözlerin karış karış
O gece
Her şeyin bitişi
ve aynı zamanda başlangıcı olan
-o gece
Damarlarımdan can suyunun geçtiği
Sadece seni düşünüyorum.
Gözlerinin güneşi aydınlatır evreni
Seni aklımın en giz sokaklarına
sakladığımdan beri.
Sadece seni düşünüyorum.
Yüzünün her bir kıvrımını
Siz hiç size kendinizi sevdirecek birine
denk geldiniz mi?
Sizi sizden çok sevecek birine?
Gökyüzü daha da mavileşti mi mesela?
Ya da siyah beyazlarınız renklendi mi?
Soluk tüm çiçekleriniz canlandı mı?
Ben sana ne Nazım'dan konuşabilirim şimdi
Ne de artık birkaç satır ekleyebilirim İlhan'dan.
Ben sadece yitirdiklerimi anlatabilirim sana
İçimde kök salan bir sarmaşık özlemin
Zeytin ağaçlarını bile savuruyorken rüzgarın
Gözlerime teğetinden beridir gözlerin
Vatanım diye senin yanını bilirim
Sesini bana getirenedir minnetim
Ömrümün en güzel odasının
Yakamoz gözlerin ne derse inanıyorum.
Çünkü bundan daha güzel bir ikna görmedim.
Bile bile, göre göre kanıyorum sanki
Ben bundan daha güzel bir yakamoz görmedim.
Şairane ellerinin her ayrıntısını aklıma kazıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!