Demedi Diye Demeyesin

Bilinmez bir şehrin labirentinde
Kaybolmak gibiydi seni düşünmek
Cesaretsiz kalbin yükünü çeken
Akılsız baş oldu döndükçe dönen

Düşünür yatmazdı gece boyunca
Akla fesat girip mide doyunca
Taş dibinde başı ağır bulunca
Uyandı gördü ki rüyaymış dönen

Dönen vardı; rüya, zamandı giden
Bakış yardı güya, o mesafeden
Özü görmeyince şimdiye kaldı
Son istenen en son bu abc'den

Özür kabahatten büyük olsa da,
İncelik letafet kalmamışsa da
Ben savaşa teslim sen barışa müebbet
Seni üzdüysem eğer hakkını helal et.