Demedi Demeyin Şiiri - Hasan Arpaci

Mevsim kış,
Hava soğuk,
Ayaz kurşun gibi.
Göğsümden giriyor,
Beynimden çıkıp,
Yüreğimi yakıyor.

Bazı insanlar,
Çok şey istiyor.
Sıcacık ev,
Avrupa araba,
Kuş tüyü yatak,
Çuval,çuval para...

Ben hiç bir şey istemiyorum,
Ne soğuk geçirmeyen bir kaban,
Ne kışlık bot,
Ne de yazın bir şort.
Sadece,
Sıcak bir tarhana,
Pirinç pilavı,
Veya bir Adana,
Yemek istiyorum.
Bulamazsam şayet,
Sallayıp gidiyor,
Tanrı’dan diliyorum.

Yoksa bütün açları,
Takarım peşime,
Dönüp Anıtkabir’e
Atama bir selam çakarım.
Sonra;
Yürürüm sömürenlerin semtine.
Gönülleri yıkamam,
Fidanları kıramam,
Dur deyince duramam,
Vur deyince vuramam.
Ama,
Allah verdi demem,
Kasırga gibi eser,
Bakkalları seçer,
Marketlere çökerim.
Pazarda kamyon üstüne çıkar,
Bütün meyveleri,
Açlara dağıtırım,
Ha...
Deme di demeyin...

Hasan Arpacı,1978,Ankara