Deme Deme Yeter Şiiri - Kudret Kobal

Bir sevgilim var adı Leyla
aslında dün vardı bugün yok
kendi kendine karar vermiş
mesaj atmış "bitti" diye
aradım uğra son defa konuşalım dedim

akşam geldi
"bir çay içimliği vaktin var
ne söyleyeceksen söyle" dedi
"evde çay yok” dedim
gitti
arkasından
bir çay demlemişim ki
tavşan kanı
bir de şiir yazmışım ki
evlere şenlik

dinle bak Leyla

merak etme sen
çekip giderken benden
çok şey istemem senden
kendine kına al marketten
kredi kartını ver ver deme yeter

havalara da girme
arkandan ağlarım zannetme
en fazla bir buçuk adana
yerim kebabcı celalde
bana da ısmarla canım deme yeter

oysa sen sen olsaydın
sarı kanatlar alırdım balık halinden
kıvırcık ve roka da manav hikmetten
şimdi kafasını yersin elimden
kapımı tırmalayıp bana miyav deme yeter

ağzının tadı kaçmasın
çokoprens ye giderken
zehir zıkkım olsun demem asla
yedikçe öksür derinden
bana kaymaklı künefem deme deme yeter

daralma camları aç
nefesin tükenmesin
nazar etmem sana vallah
akün bitsin kal o rampada
bana alo yetiş aşkım deme yeter

insan iki dinler bir konuşur
lal ol demem sana
ah tan başka kelime
çıkmasın sivri dilinden
bana alfabem ol deme deme yeter

gözlerin kör olsun demem sana
öyle bir ağla ki
mendil düşmesin elinden
kimse öpmesin gözlerinden
bana göz yaşımı sil sil deme yeter

ne zaman tırnağının ucu kırılsa
beni hatırla demem
git bakım yaptır ellerine
manikürcü Ayten'den
bana da öp de geçsin deme deme yeter

keyfine bak gittiğin yerde
üşüme titreme
beddua etmem sana asla
yanarken cehennemin ta dibinde
bana nefesim ol deme yeter

öfke kin beslemem sana
kötü bir dileğim olmaz asla
öyle bir yalnız kal ki
falın bile boş çıksın çikletinden
bana şiirim ol deme deme yeter

çık uzaklaş köyden
kaybol aşk ormanında
şirin gülüşlerin dökülsün yüzünden
pişerken gargamelin kazanında
bana yetiş aşık şirin deme yeter