Deliymişiz Kime Ne

Sevgili deli kız Münire…
Nedir çektiğimiz şu akıllılardan?
Deliymişiz avare avare dolaşırmışız yollarda,
Sevdiklerimizi deli deli severmişiz küçük aklımızla
Söylesene, kime ne bundan.

Sözde akıllılar delilik adına ne varsa bizden sorarlar iyi mi?
En iyisi sayın akıllıları boş verelim biz.
“Kafana göre takıl” derler ya…

Düşüncesiz, kilitsiz kapılardan herkes geçemiyor nasılsa.
Ama insanlar bu düşünceyle ne kapı-kilitler tasarlamışlar bilsen.
Demirden ağır kapılar ardına hapsetmişler düşüncelerimizi.
Noktasız, virgülsüz, sansürsüz şiirler yazmak neyimize.

Bizler deliymişiz be Münire…
İçe dönük mutlulukları yaşıyor,
Aşktan yana dert arıyormuşuz kendimize.
İyi mi?

Aklımızda zorumuz içimizde kavgamız varmış kime ne bundan?
Asıl akılılar biz mi onlar mı, belli değil nasılsa…
Birazda herkes kendi aklınca insandır bu dünyada.
Öyle değil mi?

Akıllarına hüküm koyanları geçelim kız Münire.
Aşktan yana yollara düşmüşsek kime ne bundan.
Bak, sevmeye adanmış bir ömür var önümüzde.
Buz dağının bir yanında biz bir yanında onlar olsa da,
Bir yanda güzü yaşarken, diğer yanda bahar gelir değil mi?

Bağımsız kişiliğini biraz da herkes kedisi yaratır aslında.
İnsanın kişiliği kendi yansıması, aynası değil mi?
Görüntüsüz, yansımasız yaşayanların çoğu,
Görünmez duvarlar örerlerken etrafına,
Aynayla kendi yüzü arasında barışık olmayanlar,
Yılandan kaçar gibi kaçar insanlardan.

Sevgisiz, özgüvensiz olana acırsın be Münire.
Bırak, takma kafana onları.
Böyleleri çok zaman bulutların üzerinde yaşar,
Erişilmez zannederler kendilerini
Buz dağının bir yamacında sürerken yaşamları,
Aslında bin bir kurnazlıkta çalışır akılları.
Sözde onlar çok akıllı ya, sen boş ver düşünme.

Ah masalsı bir düşmüş yaşam, Münire.
Bize anlatılanların çoğu yanlış yalan…
Diyelim ki her bir yaşam öyküsünde,
Bir parçacık doğruluk payı vardır, genel geçerliğin.

Ah varsın herkes “deli, aklında zoru var,” desin be Münire.
Düşüncesiz, kilitsiz kapılardan geçilmiyor nasılsa.
Kimimiz tescilli deli,
Kimimiz gizli delilerdenmişiz iyi mi?

Yaşam biraz düş biraz masal değil mi, Münire.
Sevmek delilikse, ömrümüzde bir defa sevdik.
Severken, ırkçılık yapmadık hiç,
İnan ki ayırmadık siyahıyla beyazı…

Hatice Elveren Peköz