Deliyim işte Şiiri - Nimet Öner

DELİ/YİM İŞTE

Hastalığa benzerim,

Bir gün salgın bir cüzam mikrobu olurum,

Bir gün on dörtlük bir dilberin çenesinde  küçük bir sivilce.

Kimi zaman dağları mesken tutmuş bir eşkıya,

Kimi zaman mitolojiden fırlamış bir tanrıça.

Aşk makamında şarkılar söylerim saba yeline
Gece olunca şiirler yazarım mavi kuyuda

Her gün başka başka dağların resimlerini çizerim yüreğimin tuvaline,

Buram buram hasret tüterim

Eksilirim mısra mısra.

Deliyim işte

Bazen Şehrazat olurum, binbir gece masalları anlatırım aynadaki yansımama

Bazen de sebepsiz küserim sol yanıma.

Bir gün ağlarım saçıma düşen tek bir aka,

Bir gece yarısı aniden bırakırım kendimi yüzü koyun içimdeki uçurumlara.

Bir sabah kırk tane taş attım yüreğimdeki kör kuyuya,

Ve çıkarmaya çalıştım kirpik uçlarımla,

Akıllılar güldüler bana.

Deliyim işte

Bakmayın siz öyle akıllı durduğuma.

Boşalttım kafatasımı, içini doldurdum samanla,

Başa çıkamazdım işe yaramayan ıvır zıvırla.

Bazen salıncak kurarım Ay'a ve sallanırım ip kırılana kadar,

Yıldızlar dökülür kucağıma.

Takılırım göçmen kuşların ardına; Güney'e değil, Kutuplara.

Bazen iğne deliğinden geçiririm dünyayı ip niyetine,

Ve yama yaparım ahiretin semalarına.

Rüzgarları doldurup bardağa, tek yudumda içerim,

Meydan okur içimin kasırgaları, Merih'in fırtınalarına.

Deliyim ben deli! 
Bazen taşımakta zorlanır, fırlatırım yüreğimi gökyüzüne, 
Canı yanar bulutların, gönderir  yıldızlara; 
Sonra yüreğim avuçlarıma düşer bir yıldız kanadıyla, 
Kayarız  birlikte  adresi belli olmayan  yurt köşesine, 
Gurbet yaşarım kendi topraklarımda.

Bazen yüzlerce darağacı dikerim hayatın merkezine, 
Alırım Şeyh Bedrettin'i, alırım on yedi yaşları ipten, 
Duygularımı asarım bir bir onların yerine!

Bir çocuğun gözlerine bakarak akarım çocukluğumun caddelerine 
Ve vururum kendimi kendi içimde!

Hayallere dalarken gerçekleri koyarım ceplerime, 
Hayalin en alımlı deminde aniden bırakırım gerçekleri, 
Birer kuzgun gibi yaralarlar güvercinleri...

Deliyim ben deli! 
Bir gün Leyla olurum, ararım Mecnun'umu çölde 
Bir gün Nemrut olurum, 
Yakarım içimdeki İbrahim'i saman alevinden çıkardığım ateşte. 
Bir gün Gauguin olur kanallar yaparım Süveyş'te, 
Bir gün yıkarım tüm köprüleri, Sırat'ı bile...

Kimse bilmez ne düşündüğümü, 
Kimse anlamaz beni. 
Ama ben anlarım kendimi, anlarım işte tek bakışta, 
Anlamamak içinse dağıtırım  aklımın saçlarını, 
Zikrim düşman olur fikrime.

Deliyim dedim ya; 
Bir gün susarım çığlık çığlığa avazım çıktığınca, 
Bir gün konuşurum sukut sukut nefesim yettiğince.

Deliyim ben deli!

Bir gün baldıran zehri olur,

Koskoca Platon'u deviririm yere tek yudumda.

Bir gün pan zehri olurum kız kulesinde

Ve kurtarırım prensesi doğum gününde.

Bir gün dağın eteğinde karın bağrını delerek,

Çıkan yediveren olur açarım kardelen niyetine.

Bir gün yaprak dökerim bahar bahçesinde…

Deliyim işte

Bir gün kurt olurum kuzu evinde,

Bir gün kuzu olurum kurt ininde.

Bir gün Afrodit olurum cennet bahçesinde,

Bir gün Lilith olurum cehennemin baş köşesinde,

Bazen Cleopatra olur gezerim tahtımla omuzlarda,

Bazen Marie Antoinette olur yatarım giotinde.

Deliyim işte

Kaybolmuşum tarihin bilinmezliklerinde,

Yıkıp sınıfları, yırtmışım etiketleri,

Deli yazar kafa kağıdımda.

Seksek oynar atlarım yoluma dizilen tüm kuyulardan,

Sonra düşerim tepetaklak kendime kazıdığım kuyuya.

Deliyim dedim ya,

Firar ederim bazen hayatın içinden,

Ve sığınırım deliliğime.

Yakalanırım sonra Horus'un gözlerine,

Bir gün merak edip misafir gitmek istedim ölüler diyarına,

Üç başlı köpek duruyordu kapıda,

Biri elime saldırdı, biri gözlerime, biri de bedenime.

Ruhum çıkıp küfesinden,

Üfledi köpeğin nefesine.

Ve bağırdı tüm gücüyle

Ben daha ölmedim, diye.

Devranı döndü Kerberos'un

Yenildi altıncı kere...

A. Nimet Öner