Delitozan Hüzne Gardiyan Şiiri - Seyfi K ...

En kötüsü de..
Caddelere sokaklara sigmayan kalabaliklarla bulvar butik olmus
Kendi kabuguna cekilerek akip giden kalabaliklarin
Tek basina kala kaldigi hissiz bosluklara dogru basi bozuk hayaletler gibi
Sedir
Sofa
Zemin
Carsiya kadar ve sonrasi yok
Posta kutusu kimsesizlere kalmis insanindan haber yollayip
Kimdir neresidir bu sonsuz yokluk hal hatir havadisi alamayan
Esigine kapisina düsünce trafigi tamiri kesat
Zikkim acilari icinde kivranan yalnizligini kimseye söyleyip danisamayan
Dar merdivenlerin yerden ucuk kacak yükseklikte insanlik öldürdügü
Durmaksizin gam ceker ustura vurur derinden derine
Herkes herkese tanimaz bilmez ilismez ulasmaz ucurum
Tüm iyilik güzellikleri ortaliklardan toplayip kaldirarak
Dünyasi kaymis kararmis yitik bir kainat gibi
Duruma dahil ve müdahil dolasim gözetimli beton kaliplarin gardiyanliginda
Varligi üzgün
Cesareti yenik
Cevresi etrafi hüzün parcalayan can ve cam kirikliklarinin
Herkesi hic kimse yapip birakan yokluk ve yalnizlik harabelerinde
Kala kalirsin hic bir yere gidemeden saplandigin öylecede
Bahtini ve bagini döver deser deler bu cöl acikligi
Kizgin kiyametlere kayip kan kusturan yaralar
Diger taraftan da gider gelir kendi yalinkatina sokulur
Soguktur deli tozan siginak
Üsüdükce
Üsürsün..

Nisan / 21