Delişya.. Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

DELİŞYA

Ellerim, efkar kuytusu, kederlim… bugün ustam Ahmet Arif’in ölümünün 23. yılı, yani bugün Ahmet Arif günü… bütün şiirleri dize dize hafızamda doru, segravı kısrağı gibi şaha kalkıyor, iki parça can olan gözlerin gibi DELİŞYA!... bıçkın gülüşü canlanıyor gözümde ustamın… kuytuda iki başak gözleri, kederli bakıyor ve “umudum yeşerdi mi, benden geride şiir çiçekleri yetişti mi ülkem toprağında” der gibi… tedirgin oluyorum ve kırgın… dili kesiliyor sözcüklerimin… kalemim köreliyor… yeniden yaratılacağın namuslu eller ve hasretinin goncaları açmadı diyemiyorum ve hala şiir limanı arayan yürekler gelip, senin ve göçen ustaların diline sığınıyor… ben –çırağın-; bugün senin, yarın Nazım ustanın eşiğinde boyun kıracağım… hasretinizin örsünde, dizelerimi dövüyorum, şiirlerinizden edindiğim gün ışığı çekiçle alın terimi içirerek ustam!... seni deriyorum, ustalarımın dizelerinden yürek diye gövdeleyerek DELİŞYA!... hasretçin…
2 HAZİRAN 2014

#tunaybozyiğitseyduna #ahmetarif