Delirtme Bizi Şiiri - Veysel Şimşek

Asgari ücretle aşlar pişer mi,
Her gün ızıdırapla insan yaşarmı,
Bizi süründürmek sana düşermi,
Nolur biraz insaf delirtme bizi.

Fakir fukaranın dardır imkanı,
Kuruttun damarımda gür akan kanı,
Yazık günah senmi verdin bu canı,
Yeter isyankarlı dil etmez bizi.

Geceler uykusuz gündüz hüzünlü,
Şen değil buruktur garibin gönlü,
Yaşanmaz isyankar yaşanmaz kinli,
Yetmez asgari ücret kıl etme bizi.

Yemnile vaatle hep söz diyorsun,
Ben ekmeğe hasret sen muz yiyorsun,
Madem baba adamsın ne uyuyorsun,
Yeter artık nefse köle etme bizi.

Tüp yok mutfağamda boştur tencere,
Kış günü ısıtmaz kırık pencere,
Hep bağlandık altı yüzlük zincire,
İsyankar öfkeli kul etme bizi.

Altı yüzlük olmaz bize baş tacı,
Çok pahalı soğan olsada acı,
Dinmez kanar yaram yoktur ilacı,
Sağ iken yaşayan ölü etme bizi.

Dünya bana kalır diye aldanma,
Kendinide kısmet verici sanma,
Vicdanın rahatsa sürün sen onma,
Bed dua okuyan dil etme bizi.

Bekleriz umutla yükselir belki,
Umutlar kesilmez sen şunu bilki,
Veysel derki; Kümes kırar aç tilki,
Dağdaki çakala kul etme bizi.