Delinin Biri..! Şiiri - Sedat Sade

İşittim ki, adıma "o delinin tekiydi" demişsin.
Öyle mi?
Olsun, canın sağolsun.!
Aslında, pekte haksız sayılmazsın.
Doğru...
Bendim sevdanın delisi olan,
Bendim adını dillerde haykıran,
Sevdikçe, fırtınaya kapılan toz gibi savrulan..!
Savruldukça, yere göğe pare pare dağılan..!
Dağıldıkça kaybolan..!

Şimdi ise yapa yalnızım,
Gecenin karanlığında, tek başına kalan bir yıldızım,
Daha çokta, sensizim..!
Farkı yok halimin,
Gündüzlerin güneşsiz olmasından,
Yeni filizlenen bir gül'ün, açmadan solmasindan,
Bir çocuğun annesiz, babasız,
öksüz kalmasından.
Farkı yok,
Bir solukluk havaya aciz bir zindandan..!

Karşılıksızmış meğer sevdam.
Bak gör işte..
Deliren ben oldum, mutlu olan sen.!
Hayallerin zarını atan ben oldum, kazanan sen.
Umudun Dipsiz deryalarında boğulan ben oldum,
Kurtulan sen.
Azraile de kapıları açan yine ben olurum,
Yaşayan sen ol Yar sen..!

Alışırım elbet,
sensizliğin sessizliğine.
Unuturum belki,
Bel bağlayarak günün birine..
Zincire vururum, adını ezber eden dilimi,
Mürekkepsiz bırakırım, seni yazan kalemi,
Senin gönlün rahat olsun..!
Aklım'da uğruna armağan olsun.!

Madem ki deli dersin adıma ;
Bende Elalemin diline alay ,
Çoluk çocuk eline oyuncak ederim kendimi.
Aklım estikçe dağa taşa vurur,
Kurda kuşa yem ederim bedenimi.
Sebebim senden bilinmez,
Soran olursa da, keser lâl ederim dilimi.
Gerekirse ;
Ecel'e bırakmam ömrümden geri kalanımı.!
Senin canın sağ olsun..!
Canımda canına armağan olsun..!