Deliliğin adı sen Şiiri - Can Taş 3

Ölüm sessizliği var bu şehirde,
Zihnimdeyse düşünceler düğün kurmuş.
Sensizlik mi yakıyor canımı,
Yoksa suskun duvarlar mı bana dert anlatıyor,
Çözemedim gitti.

Tuhaf olan, bunca yıl geçmesine rağmen
Niye seni sevdiğimi hâlâ bilmemem.
Çıkıp gelsen, bir “özledim” desen,
Nefes almayı unuturum anında.
Bu artık sevmek değil,
Bu aklını yavaş yavaş yitirmek — delilik.

Bilir misin, her telefon titrediğinde
Kalbim de titrer,
Hâlâ bir yanım bekler —
Senden gelecek o tek adımı,
O tek kelimeyi, o tek mesajı.

Gerçekten delirmediysem,
Bu kadar sevmek mümkün olmamalı.
Çünkü hiçbir kalp,
Bu kadar yanmayı,
Bu kadar beklemeyi,
Yıllarca taşımayı kaldıramaz.