Deliler Şiiri - Erdinç Pamukçu

Deliler, akıllıların en delisi
Ya da delilerin en akıllısı.

Deliler, azınlıkta kalan insanlar
Deliler, çağa ayak uyduramayanlar
Deliler, birazcık hırçınlar
Deliler, birazcık gülenler.

Onlara deli dediler
Toplumdan ittiler
Sevgiden esirgediler
Hor gördüler, bazende dövdüler.

Onlara deli dediler
Arkalarından güldüler
Yüzlerine sövdüler
Bazende dövdüler.

Deliler, akıllıların en delisi
Ya da delilerin en akıllısı.

Deliler, kimi buhran geçirdi
Kimi iflas etti
Kimini ailesi terketti
Kimi hayatını mahvetti.

Hepsinin vardı bir sebebi
Boşa olmadılar deli
İnsancıl davransaydınız
Görürdünüz içindeki cevheri.

Deliler, akıllıların en delisi
Ya da delilerin en akıllısı.

Kimi imparatorluk kurdu,
Kimi devrim yarattı,
Kimi çağ atlattı,
Dünyayı onlar yarattı.

Canlıların bazen en zararsızı,
Zararlıların bazen en yararlısı,
Bazıları gerçek akıl fukarası,
Bazıları yüz karası.

Kimi kapatılmış hücreye,
Kimi hala zarar verir çevreye,
Kimileri kendi halinde,
Kimi başbakan olmuş devlete.

Eğer çok gülmek delilikse,
Eğer çok ağlamak delilikse,
Eğer sevmek delilikse,
Ben de deliyim arkadaş.

Eğer hayata bağlılık,
Ufak tefek çılgınlık,
Delilikse eğer çılgınlık,
Ben de deliyim arkadaş.

Deliler, akkıllıların en delisi
Ya da delilerin en akıllısı.

Karamsar olmadılar
Doğruluktan sapmadılar
Hep temiz ve saf kaldılar
O deli dediğimiz deliler.