Delikanlı Ve Ailesi Şiiri - Ekrem Şama

Delikanlı bu, yolların ucunu düşünmez,
Meraklıdır her yola, kendini atıverir;
Tedbirli aile, hep takip eder, üşenmez,
Doğru yola sevk eder, binecek atı verir.

Delikanlı bu, bilmez derinini sığını,
Merak doludur, her an her suya dalıverir;
Tedbirli aile, gözler de her yaptığını,
Yakın takiptedir, koşar ona dalı verir.

Delikanlı bu, denizi görür kanatlanır,
Tedbirsizce kendini sulara salıverir;
Tedbirli aile, tehlikeyi iyi tanır,
Baştan yüzme öğretir, eline salı verir.

Delikanlı bu, bilmez ki uzmanlık, ustalık,
En zor işleri sanki hemen beceriverir;
Tedbirli aile, tecrübelidir üstelik,
Onu eğitir, bilgi verir, beceri verir.

Delikanlı bu, şeytan kandırıp iter onu,
Hızlanır köpürür de, bendinden taşıverir;
Tedbirli aile, bilir her bir oyununu,
Tepelesin diye eline taşı verir.

Delikanlı bu, tutulur bazen basireti,
Uzatılan tasmayı boynuna takıverir;
Tedbirli aile, bilir böyle esareti,
Hürriyet gibi çok değerli bir takı verir.

Delikanlı bu, her gördüğünü adam sanır,
Bir sahtekar bir gün belki onu kapıverir;
Tedbirli aile, kapıları iyi tanır,
Evlada cennete açılan bir kapı verir.

Delikanlı bu, baskınken duman kesafeti,
Puslu havalarda yol şaşırıp, duruverir;
Tedbirli aile, olsun diye feraseti,
Lokmayı arı verir, sütünü duru verir.

Delikanlı bu, seçemez sahteyi gerçekten,
Maske takmış sahtekara belki gülüverir;
Tedbirli aile, onu ayırmaz çiçekten,
Arar bulur, evlada yakışan gülü verir.

Delikanlı bu, belki yanıltır heyecanı,
Uçuruma giden şaşkınla görüşüverir;
Tedbirli aile, evladı sayılır canı,
Eğitir öğretir de, Milli Görüş’ü verir…

Ekrem Şama