Delikanlı fırtınam sensedim

Delikanlı, geceyi yırtan bakışınla,
Ne ararsın karanlıkta, yalnızlığınla?
Yerin mi yok, yoksa göç mü etti umutların?
Merhabanı almadım, küstü mü dilin, anlayamadım?

Zâlimin tuzağında, kanat çırpmak neye yarar?
Özgürlük verilse de, uçmak hüner mi, yoksa geçen yıllara sayılırımı bahar.
Kırık kanatlarla mı savaşır bu garip fırtına?
Kolların, kanadın efendi, gücün nerede, hani?

Dağların kurdu, kuşu, kuzu ayrılığında,
Kartal mı vurdu seni, düştün mü derin yalnızlığa?
Köylerin, değirmenli harmanların, turnam, sesin nerede?
Yolcular ayrı düşmüş, sen de mi kaybettin yolu sahi?

Açlık, karanlık, soğuk, yoldaşın mı oldu artık?
Evin, barkın, yolların, hepsi mi gitti, kayboldu?
Madımaklar, dobak kuşlar, baharın özlemiyle,
Kalk ayağa, aslan, pençeli heri, çölde mi kaldı bahtın?

Kırık sazın, nağmeleri aşkın, bu geniş dünyada yerin mi dar?
Kırmızı urbalı insan evladı, kırların neresi, kolun, kanatların mı kırık?
Garip gibi yollarda, kurt gibi bağlarda,
Hayat dallarını budamış, seni bırakmış yalnızlığa.

Her düşündüğümde, duâlarımda, sana iyilik dilerim,
Engelleri kaldırsınlar, özüme geleyim, yormuşlar beni neden?
Her bir ağıtta, her bir gözyaşında, hatırama, ne bakınırım bu yerde, söylesinler onlara fırtınam sensedim.

Hakan Demirel
Kayıt Tarihi : 18.6.2024 18:01:00