...deli Tayfası Şiiri - Nihat Kuruyer 3

Hani o feleğin kahpesi derler ya,
Üzülmeyin, ne kadar zalim olursa olsun
Asil duruşunuzu muafaza edin
Zulme baş kaldırmak, direnmek
Ve hayat, küsmeyenlerindir.

Ocağımız gür tütsün istemiştik. Evimiz
Mahallenin en delikanlı çocuklarıyla, dolmuştu.
Herkesin kafasında bir takıntısı, zulası,
Baş tacı olanı vardı
Ben de seni düşünmek istiyordum
Yüzünü gözünü, saçlarını hatırlamak geçmişe dalmak.
Her ne yaptımsa,
Sanki eşkalin gözümde silinmişti
Hafızam loş
Zulam boştu ?

Aslında, bu kadar kalabalığın arasında
Gördüğüm düş mü ?
Rüya mı ?
Kafası çakır olmayan da kalmadı aramızda,
Cümbür cemaat, geceler sanki işgal altında
Kimi türkü mırıldanır,
Kimi şarkı söyler.

Bizim tayfanın, sabahı uzun olurdu.
Herkes bir ağızdan, her yol (angara) dedi mi
Sular durulurdu.
O yol hangi sokağa çıkar diye, soran olmazdı.
Hele bol sarmısaklı bir işkembe, varsa.
Bizi uyandıran bir liman,
Durduran rıhtıma benzerdi..
Deli tayfası görüntümüz olsada.
Otağımıza "ham" insan haramdı
Edep, baş tacı olunca.

Geceler uzadıkça
Doluşmuştuk arabalara
Kaç kişi olduğumuzu bile düşünemeden.
Çünkü sabaha çok vardı
Yine bir gün
Arka taraftan yüksek sesle biri bağırıyordu.
Uçuyoruzzz ülennn uçuyoruzzz
O anda birşeyler olduğunu hisetmiştik
Bir yerlere düşüyorduk.
Toz duman bağırtı derken,
Papazın bahçesine düşmüştük.

Zaten akacak kan, damarda durmazmış
Nazara mı geldik
Arıza küçüktü sanırım
Arabadan çıkmaya çalışıyorduk.
Kimi ufak sıyrıklar içinde,
Kimi şükür büyütüyordu gönlünde.

Dedemin bu sözleri aklıma gelirdi
On akıllı
Bir belirsiz yola çıktıysa
On deliyle yol bitermiş,
Biz de öyle yapmıştık..