Kararır tüm ışıklar görünür ay
Sanki gülümser nazlı yar
Geceme ışık gönlüme umut katar
Ah o gülüşü beni deli gibi sarar
Bakmalara doyamam ben ona
Gözüm asılır gök kubbe tavana
Ay parçam güler hep bana
Bende gülerim her an ona
Deli der pek çoğu bana
Bilmez gözümün gördüğünü
Gönlümün bildiğini ve hep onu sevdiğini
O öldü evet bende delirdim
Zira yaşamanın bedeli nedir
Ben bilmem bilmekte istemem
Sadece çok sevdim ve seviyorum
Her gece doğan ay ışığında onu görüyorum
Sucmu görüp gülmek ve her an sevmek
Olmamalı ...
Suç olmamalı deli gibi sevmek
Delirip sevmek bence en güzel sevmek
Sadece onu düşünmek onu özlemek
Dünyanın her seyinden vazgecip sadece o demek
Bence en güzel sevmek delirip sevmek
Ölüm ne ki delirip sevdiysen birini
Giydiğin gömleği değiştirir gibi
Uykuya dalar onu düşler gibi
Rüyanda sarılıp öper koklar belki
Zor değil yani seviyorsan deli gibi
Cennet nedir sevdiğin yoksa
Cehenem ateşlede dolsa
Varıp gitmek istersin ateşten yana
Kor kor yanar ettim yinede ben demem ne ettim
Ettiysem günah benim suç benim
Cennetin tüm hürilerini bir güle değiştim
Ateşten bir gül kordan bir dal
Ah yanan ateşim beni sen sar
Ben deliyim yoluna divaneyim
Ateşinde dönen pervaneyim
Sen gel bu deli parvaneyi al atesinle sar .............
.............................
Kayıt Tarihi : 6.1.2023 01:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!