Deli Saçması Şiiri - Kağan İşçen

martılarla konuştuğumda yoktunuz
çıkıp sokaklarda duvarlardan medet umduğumda yoktunuz
umarsız çocuklarla sınırsız düşlere dalıp
denizlere daldığımda yoktunuz
anlamlarım yitik
gözyaşlarım silik değil sadece
ellerimi güneşe uzatır sizi hayallerim
avuçlarım sonsuz bir sevdanın çırpınışıyla kınalanırken
siz
yoktunuz
anlamsızım ben

bir yaprak değse alnıma
kaç çiy damlası ona dokunmuştur
hissederim
bir çocuk en son ne zaman ağlamıştır
ve bir kadının ne kadar hırpalanmıştır yüreği
hissederim
söylesem deli derler
şairim deyip geçiyorum
yaşanacak süreçler kaldı önümde
yeni bir şey yok artık benim için
yalan değil yalnızım...
sana hiç gelen bir duygu yıkar beni
böyle çirkin kaba durur görüntüm
yüreğim incecik bir dal gibi

aldatmayı sevmiyorum
ama şiirler rahat bırakmıyor yakamı
tutup en sadık yarimi aldatıyorum
şiirimi
yalnızlık tutkun bana...

uzak limanlardan sana bakan bu adam
deli saçması yazılar yazıyor da sana
düşünmüyor bile zamanın eriyip gittiğini
çünkü zamanın ve mekanın her yeri aynı onun için
her yerde yalnızca sen varsın
gülüşün var martıların gizli gizli bana getirdiği
deniz aşırı çıkmazlarından ruhunun

haylaz bir yağmur çıksa
gelip tokatlasa her yanımı soluk soluğa
sana birşey oldu sanır deliye dönerim
çünkü bilirim ki
her aşkın bir yağmuru vardır
her ayrılığın bir yalanı
yalan olmaktansa
yalnızlıktır tercihim