Bir rüzgar esiyor,
Etrafı buz kesiyor.
Karayel derler ona,
İnsanı donduruyor.
Ne kadar hoyrat eserse essin
Ancak dışımızı üşütebiliyor.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
bu aralar fırtınalar sert esiyor sevgili ozanım yüreğine sağlık sevgilerimle
şiiriniz çok güzel olmuş tebriklerimle tam puan ,başarılarınız daim olsun...
saygı ve sevgilerimle
ZHE
Biri eser... İşi o... Bazen çılgınca hem de... Sürüklenirsin önünde...
Öbürü 'ahestedir...' Bilemezsin bile günleri, ayları, yılları nasıl da eritir, bir ömrü 'bir ana' nasıl sığdırır... İşte onu 'aynalar' gösterir.. Bir de ağarmış saçlar...
Güzel şiir.. Kutlarım Fikri Bey...
Duygusal bir yürek sesi...Çok güzel bir anlatım ....Kaleminizi kutluyorum.Tebrikler.++.
Sevgili Özen;Kaleminizi kutluyor ve güzel paylaşımlar diliyorum.
Doğa-insan diyalektiğinde benzetmelerle şık bir şiirdi..Kutluyor,saygıar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta