Deli Kuşun Kanadı Şiiri - Adnan Durmaz

DELİ KUŞUN KANADI

uzak zamanlarda ayrıldığımız yollar
gün soldu gülüş soldu
kalbimin kırıklarında kaldı öylece
hani son bakışların var ya
bir çift yaralı dize
güz sağanaklarına karıştı gözyaşların
ağlarım gayri
ne zaman yağmur yağsa
bilemedim nerede başladı gerçek
ve nerede bitti ö güzel rüya

hapishane kokulu
12 eylül hüznünde
devrimci şarkılar yürünürdü
güvercin sokuluşlu gözlerin orda yitti
ellerin tüy gibi dökülürdü avuçlarıma
gülüşlerin salını kırdı dalgalar sanki
gayri gitmem oralara
hani o uzak sahiller var ya

bütün otobüslerden inen bir düş vardı bir zaman
bütün trenlerden
gözlerin yurdum
nere varsam orda beni bekleyen
hangi şarkıyı dinlesem seninle buluşurdum
sonra ayrılık astı yaftasını baktığım her yere
zaman ayrılık istasyonuydu
kırıldı deli kuşun kanadı
kilim dokuyan elleri kestiler bir sevdanın ıstarında
bulutlar yolundu göğün tarlalarından
son sözcükler kırık dökük
kimse anlayamadı bir daha görüşmeyeceğimizi
sesin karıştı gitti zamanın rüzgarına
son sesin
yaralı bir serçe kuşu
ağlarım şimdi ben
geceleri sesin eser karanlık bastığında
sesin kasırgalar gibi
kalbimin direklerini kıra kıra

başka zamanlarda kalan
başka boyutlardan bir masal bizimkisi
söze dökülmez bir şeyler işte
parçalanmış bir ay düşün - düş gecelerden
kırılıp kül olmuş firuze
bakışınsız duramazdım bilirsin
ellerinsiz eksikti parmaklarım
bir kolu bir bacağı gibiydin bir gövdenin
susuşunu solurdum mavi bir gök dolardı kalbime
kırıldı deli kuşun kanadı
ayrılık istasyonunda
oysa ne çok benzerdik birbirimize

hayatın tüm anlamı
koca bir ömürde
o günler
seninle geçen
sonrası mı
gittin ya
o zaman
hayata gömüldüm ben

2007
adnan durmaz