- I -
yıldızsız gece... bulutlar sessiz adımlarla teftişe çıkar bir şehri. umarsız sis... uzak sesler... birer birer sönen evlerin ışıkları... gün boyu çığlıklarla, bağrışlarla çalkalanan şehir yalnızlığa çekilir. bir kez daha kendisiyle hesaplaşır. şimdi durgun bir nehir gibi akıbetini beklemeye koyulur...
yıldızsız gece... turuncu sokak lambaları cirit atar kaldırımlar üzerinde. bu karanlık, bu kör olası zifirilik, her gün, hiç yorulmadan nasılda gelir öyle, nasılda örter koskoca bir kenti...
yıldızsız gece... evlerin, hatta odaların biri..yatağında yatmakta bir kız çocuğu. kuruğu düşlerle oyunlar oynamakta. gözleri yorgunluğun aynası. saçları başaklar gibi iç içe. kimdi? hangi masaldan gelmişti? yolunu şaşıran bir şairin son umudumuydu?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
