Deli Kız Şiiri - Ersoy Kocakuş

Dalgın,dalgın bakma pencerenin arkasından
Sıkışıp kaldığın sokak anlar mı seni?
Yüreğin delice taştıkça kaldırımlardan
Gözlerine mendil mi sandın ellerini?

Bakkal Mehmet efendi niye kaprisli?
Kasap,manav...sahi hiç gülmezler mi?
Bu şehir yutuyor mu her adamı?
Yoksa tüm acımasızlığı tek sana mı?

Kaçıp kurtulmak geçtikçe aklından
Nereye gitmek istesen,neden yabancı?
Hiç ayrılmamışsın ki sokağından,
Evinden,hatta ta en içinden...

Terzi Mualla hayalinmiş küçükken
O da yaşlandı,bak şimdi pişman
Eskiden eğlendiği neonlu gazinolar kapandı
Haftasonu mesiresi vardı,şimdi arabalık...
Ve o sonu yaşamaya ürküyorsun.

Ah bir çıkabilsen şu sınırlarından
Sıyrılıp şehrin tabelasını geçme korkundan
Sonunu merak etmediğin filmin içinde
Yaşamak nereye kadar dediğin hayat
Sürükler mi seni düşlerinin tuzağına?

Bazen umudun bittiğine inanırdın
Bir de iyilerin hep cennete gittiğine...
Tam yol ayırımına düşmüşken belki de
Cesaret verecek iki söz ararsan yine:
Kaderi suçlamaktansa biraz çabalamalı
Karşı evin çatısı asla ufkun olmamalı...

Terk et gitsin rutin saydığın her şeyi
Uçsuz bucaksız kırlara yaz hayalini
Korkma nehirlerde boğulmaz düşlerin
Ya engin denizler olmalı hedefin
Yada en yüksek dağın zirvesi
Başardığın kadarı nasılsa yaşama sevincin
Çok istemelisin,hep sevmelisin evvela..
Çünkü aşka benzer bazen hayalini kovalamak,
Zaten hayal değil midir aşkı yaşamak?