Deli Kız 2 Şiiri - Olcay Günay

Dün gece yine yoktun
Bu sabahta yoksun deli kız
Sana ulaşmak artık niye bu kadar zor anlayamıyorum
Bir akşam vaktinde,yağmur ve karda,
Güneşin gittiği anda hep sen vardın
Yok artık yoksun,biliyorum yoksun deli kız
Vucudumun tüm zerelerinde yaşadığım bu duyguyu
Ve yalnızlığımı,çaresizliğimi,basitliğimi hissetim
Ne zaman böyle bir hal alsam
Kendimi tutamıyorum
Hayır,hayır ağlamadım
Gözlerim buğulandı ama...
Peki tamam ağladım deli kız
Ama ne yapayım tutamadım kendimi
Aslında ağlamayıda sevgide buldum
Seninle buldum,sende buldum,yüreğinde buldum
Beni bırakıp gidincede ağlayacağım
Zaten sensiz günler matem kadar acı olur
Soluk soluğa,koyun koyuna geçerde durur
Ve bu şehirde sensiz yaşamanın
Tadıda,imkanıda kalmıyor be deli kız
Senli hayallerimi nehire döktüm
Rehin kaldı karşı sahilde
Vurgunlar yedi yakamozlarda,kumlarda eridi
Yukarı,bulutlara çekildi
Uzanamadım,alamadım,tutunamadım deli kız
Ama el salladım; ama umutsuzluğa; ama boşluğa...
Çaresizlerde kayıboldu gitti
Üşüştüğüm kelimelerde adını sayıklıyorum
Rüzgar güzel bir koku getirdiğinde
Avunuyorum saçların diye
Ve özlüyorum ve bulamıyorum ve avunamıyorum
Gözlernden başka gözlerle
Sen olmasanda gönlün yanımda,elimde
Ruhun benimle ve biz bir bütünüz
Ayrılıklar yaşanır ama sevgiler bitmez
Ve çabuk gel ruhuna,yüreğinin yanına deli kız.