Deli hikâye Şiiri - Hasibe Atış

Yürüyorum,elim de bir meş'ale,
Gündüzün karanlığın da,zamanı aydınlatmak için.
Tırmanıyorum yüce dağların doruklarını,
Bu ben,ben değil; benim hayalim dir sadece..
Bense hâlâ,Kaçkar'ın eteklerindeyim.
Koşuyorum güneşe doğru..
Kızıllığı yönümü aydınlatsın diye..
Ufukta bir umut görüyorum.
Gerçek değil.!
Bir rüya..
Bense hâlâ; Çayeli sokakların da sürünmekteyim..
Ağlıyorum şimdi,deli oğlanın sözleri geliyor aklıma..
Adını yazamıyorum.
Unuttuğum dan değil,
Kalbimdeki, mezarı başın da; ''beni unut'' diye yazıyor.
Onu çok seviyorum..
Bu gün değil..
Nostaljiye firar eder,sevgi dolu bu sözlerim.
...............
Suskunum şimdi,bir hapisanede,
Bu benim işte..
Ayaklarım zincirli,kelepçeler bileklerim de;
Bu, benim işte..!
Ne geçmiş,ne gelecek var hülyalarım da..
Kalbim de çöreklenen o deli oğlanın sevgisinden başka..
Duygularım ilhamlara mahkum edildi geçen gün;
Yirmi yıl,sekiz ay..!
Ah..! Allah'ım..!
Şimdi ölüm nöbetini beklemekteyim.! !
Ölürsem eğer bir gün vaktim dolmadan, erişirsem hidayete;
Beni kalbimde ki; mezarın yanına gömün..! !
Kuşlar kadar hür,bulutlar kadar özgür olurum o an.

Bir mezar,bir çiçek, ve bir deli hikâye,o da gerçek..!
O, benim işte..!