Deli Hasanzan Şiirleri - Şair Deli Hasanzan

Yalnız kaldığıda
Ve düşünmeye başladığıda,
Hayatı ve kendisi hakkında,
Kızıyordu.
Sitem etmekteydi ki,
Bu kendine olan inancını,

“Sen ne anlarsın bu işten!
Kaç kez söyledim sana aşk sana göre değil.
Sen de aptal adam! ” demiştim ona,
Ama beni dinlemedi,
“Kız milletinin sağı solu belli olmaz” dedim,
Gitti yine körkütük aşık oldu.

GÜNEŞİMSİN

Bu kadar uzakken,
Ailemden,
Dostlarımdan,
Sevdiklerimden.

Öylesine doluyum
Ve öfkeliyim ki hayata,
Tadını çıkaramaz oldum
Gençliğimin.
Karanlıktan aydınlığa
Çıkaramaz oldum gözlerimi.

Hani derler ya,
“İlk görüşte aşka inanırmısın? ”
Ben inanırım arkadaş.
Güzeller güzelim,
Sen de inan!
Sen de inan,

Gözlerinin içine baktığımda,
Öylesine huzur buluyordum ki,
Sanki hiç bitmeyecek,
Sonunun gelmesini istemediğim bir rüyadaydım.
Bu rüya bitmeyecekti,
Çünkü hayatım boyunca beklediğim insandı o.

Bıktım artık tekdüzelikten.
Kalk, derse git, gel
Spora git, muhabbet ve yat!
Sanki hayat değil, işkence.
Yine tuhaf bir dost,
Hatyatımın diğer evrelerinde olanlardan.

Kolay değil yalan gülücükler saçmak etrafa,
Kendin gibi olmamak,
Göründüğün gibi olmamak.
Kolay değil, haykıramamak insanların suratına
Sana senin eski sevgilerinin adlarını söylerlerken.
İlle de içkimi içmem lazım,

İki insan,
İki yabancı,
Birbirlerinden habersiz,
Geçirdikleri onca yıl.
Karşılaştılar günün birinde,
İlk bakış, ilk gülüş.

ÖZLENİLENLER

Heyecanlanmak,
İlk bakışmalar.
Evet, o ilk gülüşler.
Utanmak istiyorum.