Deli Gönül Bu ne Hal Şiiri - Gürbüz Papağan

Bir zamanlar baş eğmediğin dağlara,
Yaslandınmı deli gönül bu ne hâl,
Mecnun gibi çıkardın sabahlara,
Paslandınmı deli gönül bu ne hâl,

Koca dünya ufalırdı gözünde,
Kuşlar bile yaya kaldı azminde,
Çok berduşlar destur aldı bezm-inde,
Uslandınmı deli gönül bu ne hâl,

Esmezdi gam yelin, solmazdı gülün,
Kedere tasaya düşmezdi yolun,
Yaranı yoldaşı sormazdı dilin,
Hislendin mi deli gönül bu ne hâl,

Olmuş idin her hilenin erbabı,
Helal diye yuttururdun şarabı,
Elin titrer giyemezsin çorabı,
Yaşlandınmı deli gönül bu ne hâl,