Rehabilitasyon Şiiri - Burçin Çelik

Ben şimdi ,sana nasıl deli olduğumu ,anlattığım bir seminer düzenlesem
Dinleyenler eksik tahtalarımı sayarken abaküs kırar
Seni anlatırken kuracağım cümlelerin yok artık dedirten kısımlarını atlamaya çalışsam
İnsanlar kulağının telaşıyla en yakın tımarhaneyi arar

Ben şimdi seni severken kalbimin tüm bedenimi üç kere turladığını
Sol yandaki yerine geri dönerken her damarıma kokunu bıraktığımı anlatsam
Duyanlar insan üstü bir varlığın aralarında olduğuna kanar
Seni şakırken en güzel türküsünü söyleyen bir kuş olsam
Dünya üzerinde yaşayan tüm dişi kuşlar aceleyle yuvasını kurar

Ben şimdi seni düşünürken aklımın kafatasıma sığmadığını haykırsam
Tüm akıl hocaları mesleği bırakır
Aklına yâri düşen herkes
Düştükleri yerde bıraktıkları oyuğun boyutuna şaşırır
Konuşurken sussam birden ağlasam uzun uzun
Avuçlarıyla gözyaşlarımı toplayan insanlar soluğu mikrobiyoloji laboratuvarında alır

Derin bir nefes alsam ve adını sayıklasam dakikalarca
Bu seslenişin kudretine anlam veremeyenler senin gökten, şu yanımdaki yere birden ineceğini sanır
Sana bir dakika içinde kaç kere yeniden aşık olduğumu saysam
Kalplerinin olmadığını düşünenler kardiyolojiden randevu alır

Ben şimdi sana kavuşamadan ölmenin ölümden sayılmayacağını izah etmeye kalksam
Sevdiğini alamadığı için intihar etmeye kalkanlar
Niyetlerinden sıyrılır
Sana benzeyen bir canlıyı dünyaya getirmemin imkansızlığını anlatacak olsam
Henüz kundaktaki bir bebeğe uğrayıp onu alan
ölüm
Zamansız gelen ecelden utanır

Tüm bu sebeplerden dolayı sana nasıl deli olduğumu anlatmayacağım hiç bir topluluğa
Yoksa herkes beni koskoca şu rehabilitasyon merkezinde
Ters gömleğime çizdiğim fotoğrafından tanır.

Burçin Çelik