Deli Diyorlar Bana Desinler Değişemem Şi ...

bugün benim doğum günüm,
dediklerine göre anne ve babamın,
iki oğuldan sonra onlara kız evlat
sevgisini doya doya tattırdığım günmüş.
ben doğduğumda babam askermiş,
öyle büyük bir merakla resimlerimi

işte geliyor güz,
göçlerin mevsimi,
göçmen kuşların sıcak ülkelere gitme zamanı,
takılsam bende peşlerine,
azıksız,umutsuz
isteğim sade gitmek olsa

sonbirdefa gülümse VE,
GİTTT..
o son gülüşün kalsın
gözlerimde.
hayır,hayır,

bilmiyorum nedendir,yada nedir,
şu sıralar sanki,.. başka bir alemdeyim,
yaşıyormuyum sahiden ben,?
niye hiçbir önemi kalmadı,
o çok değer verdiğim birçok şeyin,
mesela,.. niye telefonumun önemi yok,

hiç hakkın yoktu kalbimi bu denli kırmağa
sayende yüreğim döndü kuru bir ırmağa,
ne umutlarım vardı bir bilsen,
hep biryarım sendin,bir yarım ben.

herzaman yaptığım gibi şöylebir
içimi yokladım yine,
hayret,
eskisi gibi sizlamıyor içim,
yüreğimin kanaması sanki durmuş,
neşemde yerinde,

feelek boş koymuyor ki,
dört bir yandan, vurdukça vuruyor,
eskiden yaşamayı sevdiğim hayat,
inan beni çok yoruyor.
dert, dert, üstüne geldikçe geliyor,
yaşam beni un eyledi,

bugün günlerden pazartesi,
hani şu çalışırken hepimizin,
sendromunu yaşadığı gün...
nasılda içimizi daral basardı o gün,

ama şimdi daha bir başka özelliği var,

nedense içimde,ta yüreğimin başında,
öyle bir heyecan,öyle bir çarpıntı var ki...
sebebi meçhul,
ben İstanbul 'un Eylülünü öyle severim ki,
diyorum kendimce,eylül kokusumu bu,
yoksa yüreğimde yeşeren umut çiçeklerimi neden,

birkaç zamandır güne hep,
hüzünle merhaba diyorum,
nedir bu kırıklık,perma perişanlık,
bilemiyorum,
yada biliyorda,dilim döylemeğe varmıyor.
içimdeki sensizlik artık,