ben bir yalnız kavaktım,
bizim çayın kenarında.
benimle beraber nekadar çok
kavak sürgünü dikmiş Remzi dede
ne hikmetse tutmamış hiçbirisi
yalnızlığım ozaman belirlenmiş
bende bilirdim ki
baki olan ruh..
ruhunla sarmala beni
avut yüreğlnln yeşilinde,
yaşat baharları o bi avuç yüreğinde,
o ne telaştı sana kavuşmak için
meğerse boşmuş koşuşmalarım
suya konuşmakmış bütün konuşmalarım
pınar kurudu,
yar yürüdü,
ömür çürüdü
ebem kuşağına sardım ben aşKımı
her yağmur sonrası,
bir sen,birde ben varız onun her renginde.
bununlada kalmadım,
aldım gözlerini,gözlerime hapsettim.
bundan böyle,
yine bir günü devirdik
yoksun ve ben hasretinden
ölüyorum
hasretle baş edemezken
birde kıskançlık çıktı karşıma
hadi hasrete alışmıştık ta
unutmak istiyorum seni
unuturum seni, unutmasına da,
ama sabahları aynalar, seni yansıtmasa
ben diye yüzüme.
unutmak istiyorum seni,,
unuturum ,umutmasınada
sendemi böyle çekip gidecektin ?
bu yaralı kalbime, merhem sandığım
sen de mi bir yabancı olacaktın ?
bana,benden yakın sandığım
meğer bir hevesmiş senli mutluluk
meğer yalanmış o kahkakan,
yine yoksun yok,
kalkmıyorr kolum kanadım,
yokluğunu ben sana
birtürlü anlatamadım
bu sabahta geç kalktım
ne sabahı ya ikindide uyandım
hasretle başlayan
şafaklar,
özlemin içinde geçen
günleri kucaklar.
sevgi ovasında,
sevda yolunda,
bilirmisin o sana,
seni sevmiyorum deyince
nasıl taşar o serçe yürek
nasıl bir kan gölüne dönüşür
BİLİRMİSİN ?
İnsanın kendisini bildiği kadar güzel bir ilim daha yok diye düşünürüm hep; Bu mütevaziliktir,engin gönüllülüktür.Siz mütevazi olduğunuzu anlatsanızda buna toplum karar verir.Güzel ve içten gelen duygularla yazıyorsunuz.Buda size değer katıyor yetmezmi.? Saygımla..
Şairin hası böyle oluyor işte... yazarsın ve paylaşırsın... gerisi lafu-güzaf...
yorum yapsalar ne çıkar yapmasalar ne çıkar,ben biliyorum ya,.. ne ve,.. nekadar olduğumu,o yetiyor işte bana