Deli, Divane Gönül Şiiri - Fahri Bulut

DELİ, DİVANE GÖNÜL
İsteklerin bitmiyor, memnun edemiyorum,
Gücenin, küsen diye, yeter diyemiyorum,
Senden izin almadan, güzel sevemiyorum,
Aklını başına der, deli, divane gönül.

Her çiçekten çok nefis, dört mevsim bal istersin,
Anzer balından bile, leziz olsun dilersin,
Ağzını aça aça, dişlerini bilersin,
Aklını başına al, deli, divane gönül.

Bize küslük yakışmaz, hadi gel barışalım,
Birlikte her müşkülü, birer birer aşalım,
Dostların menziline, sevgiyle ulaşalım,
Aklını başına al, deli, divane gönül.

Suç ben de olmasa da, senden özür dilerim,
Sen yanımda yok isen, bu dünyayı neylerim,
Kem insanlardan gayrı, her insanı severim,
Aklını başına al, deli, divane gönül.

İnsanlar ne çekerse, el, dil ve belden çeker,
'Rüzgar eken insanlar, elbet fırtına biçer',
Kötü kişi eyleyip, koyma dostlardan naçar,
Aklını başına al, deli, divane gönül.

Sevgi ek gönüllere, varsa düşman dost olur,
Sakın kin, nefret ekme, dost varsa düşman olur,
İnsanlar her belayı, üç organından bulur,
Aklını başına al, deli, divane gönül.

Rızazade, yeminli çok kötü insan olmam,
Mazlumların ahını, zulüm yaparak almam,
Ehlibeyt yolundan, ölsem de geri kalmam,
Aklını başına al, deli, divane gönül.
14.11.2021
Fahri Bulut Rızazade