Acıları yaşamak gerçekleri gördüğümüz andır
Yani güneşe ısrarla bakan çıplak gözlerdir.
Tutamuyorsunki deli bir Tay,
Haykırasıya ağlayan bir nehirdir
Kahrolası insan olmak vede yaşamak..
Yaşıyoruz elbet artıklarla oluşan bir dünyayı,
Çöplükleri karıştırmak oyunumuz oldu
Sıcak bir ekmeği bulmak sevdamız.
Zayıf bedenimiz mavzer oldu körpe gözlerimize,
Ve serseri bir kurşun geçti penceremizden
Oyun sandık bir an saklandık, boyun eğdik.
Rengarenk aşk tadında,
Annemin, Babamın o en güzel resmini;
Astım duvardaki koca deliğe.
Arkasındaki nefreti,
Arkasındaki karanlığı örtsün diye.
Amaçsızdı hayellerimiz,
Zarasızdı düşüncelerimiz
Kahrolası insan olmaktı yaşama sebebimiz...
Kayıt Tarihi : 25.6.2007 11:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!