Deley Deley Divanem Şiiri - Seyfi Karaca

Utanacak arlanacak ne var bunun burasinda
Siyrilip döküldükce ciplak gövdesi görünüyorsa agacin
Donsuz uckursuz bir de baktim ki yatak bozulmus carsafi burum burusuk
Ayna bana,
Duvar aynaya
Ben aynaya bugün nasiliz ne habersin ahbap sessizlik tonuyla
Giydim terligi sardim bornozu cay sogudu bekledi durdu zeytin meytin
Karsidaki evlerin camlari kasim mevsimine soguk bakislar icinde
Kendini iyce gösterip hissettiren karla karisik yagmur günlerinin
Konusu komsusu sokaklarda kalmis kitalararasi parcalanmisliklar kadar
Uzak soguk ve bulanik defterler kralayip paralel evrenler dolasirken
Cektim kalbimi kafami, bekletir miyim hic…
Cektim söktüm kendimi cerceveden duvardan aynadan
Bornozun oldugu yerde biraktim demli demsiz bugu buhurdanligi
Yollara yellere yadigar olsun ki…
Tabiatim topragim bol olsun ki…
Kapida esiyordu rüzgar ve kalbimde yaniyordu deley deley deley
Caldim cirayi yaktim atesi cagirdim dagi bahceyi yazidan yabandan
Askin kavruk kibritiyle sürgün veren ufkun önüne ardina
Aldi yürüdü beni
Estim tüttügüm deley deley divanem

Seyfi Karaca…Kasim / 22