Dekorum; 'Biraz Duman, Biraz Kül'

Odam’da ki dekorum, biraz duman biraz kül
Nasıl, nasıl yorgunum! .. İhtiyacım; tevekkül

Tükenmeyen sır neydi, yüreğim mi, kalem mi
Nerede huzur? Yoksa; gideceğim alem mi

Hatıralarım durun! ..İnin duvarlarımdan
Bitsin bana bu hamle, çıksın kulvarlarımdan

Yüzleşmekten bitkinim, son celse geldi geçti
O son celse ki; hakim, cellatlarını seçti

Zindan bu, siyah, zifir.. Yankı; çeperlerinde
Beni soluklar nefes, “Nefes” ciğerlerinde

Yağmurun sesi dan dan, cama vurur, cam kızgın
Uğulduyor beynim de, ritim azgın mı azgın

Karanlıkta ben beni, soruyorum! ..Cevap yok
Beni ben de kaybetmek! .. Ne çok günah! ..Sevap yok

Bu; cebr-i muhasebe, vicdan mizan da mağrur
Azamete ram olmuş, tekmil günah doğurur

Ne muhtelif ölçü var, tartı da çeşit çeşit
Kör kuyular, kubbe de, asılanlara eşit

Duman yanana ait, kül ise; yok olmuşa
Yanan neydi, kül nerden, işaret; yok oluşa

Madde madde, maddeymiş, ruh-a taşıttığım yük
Bir vebali varmış ki; bu yükten daha büyük

Zaman beni tüketti, siyah mürekkebi; ben
Su-i emsal mi lazım, işte terkip, işte ben

Nefs; dört zamanlı motor, irade; tek silindir
İrade çelik kapı, nefs şeytan-i çilingir

Ey! ..Zindan, soğuk duvar, ey! .. öldüren hal-hülya
Nerede sevdirdiğin, hayat denen manolya

Vakit mi geç, ne oldu, kalem neden tövbe de
Verdin mi emaneti, yüz sürmeden kabe de

Sanki nefs, benden ayrı, bi-zatihi nefs benim
O nefs ki; baş kaldırdı, gel başımı kes benim

Canım “o” na, can “o”nun, istedi, vereceğim
Verdi, yaşattı, aldı! ..Ya ben; ne vereceğim

Eyvah ki borçlanmışım, tövbe Yarabbi! ..Medet! ..
Bu dekor benim ama, senin şanın “merhamet”

Ha gayret! .. Şu dekorun, kenarından bir parça
Yakalayıp, şeytanın, kafasında parçala

Kırılsın kafa tası, hem şeytanın, hem nefs,in
Sen bu dekor içinde “sadece bir nefessin”