Değmiş gitmene Şiiri - Mehmet Bildir

Ömür yeter mi bilmem seni bir daha görmeye,
Ne bileyim birdaha guluslerine sarılmaya,
İlk gördüğüm gibi sana tutulmayi,
Sonra gözlerini ilistiriyorum gözlerime,
Yoklukta var etmiştim seni,bazen ağlamak geliyor içimden ama kocaman susuyorum sana,

Sahi renklermi soldu,yoksa baharın çiçeklerimi soldu,bir bir dokuluyorum dusuncelerimin içinde,oysa dudagindaki tebesum çukurları bile kaybolmus,şimdi gitmenin sebebi neydi düş kiriklarimla kayboldugum bir gecede,

Ne haldeyim biliyormusun,hiç kıyısı olmayan,martıların ucmadigi bir kasabanin sesizligi gibiyim,ben kendimi böyle gördükçe kendime kufrederdim,
Neden dersen gamsizim evet gamsizim ve sensiz,

Onu çok özledim nekadar da çok belli gittiğinde,
Ne ömür yetti seni görmeye nede sarılmaya,var iken yokluğunda kayboldum,
Defalarca ağlama hissimi alaca karanlik kuytularinda bastiriyorum,
Neden sen hiç hir seyin tadı tuzuda yok,
İçtiğim şarabın kırmızıligi bile soldu gittiğinde,

Sağı solu yumruklamakla kalbimi dagladim
Ne bileyim işte öle ansizim yuregim sızlıyor yokluğunda,ne kendi içime sigabiliyorum nede dışıma sigabiliyorum,
Bir hiclikteymisim gibi, bir kış mevsimi gibi,
Sahi deydimi gitmene
Meğer deymis gitmene

Saçların buğday tarlası gibi sarımtırak bir renge bürünmüştü,göz bebeklerin toprağın berekitene bürünmüştü,bazen öle amansız göğe bakardım,
Anlardım bulutlardan gülüşlerin düştüğünü,
Benim göz bebeklerimin büyüdüğünü öğün anldim,
Değmiş gitmene
Değmiş gitmene,

Mehmet bildir
21.01.2025
13.30