Bir zamanlar mutlu mu mutlu
Güzel mi güzel bir kız yaşardı
Adana sokaklarında
Öylesine mutlu öylesine neşe doluydu ki
Büyükler bile imrenirdi onun neşesine
Mahallenin maskotuydu
Hep erkekti arkadaşları
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
