Değisti...
Eski bir fotoğraf karesinde asılı kalmış
o içten gülüşler
ekmeği böler gibi net
suyu içer gibi berrak.
Sözler, dağ başından yankılanan bir zeybek narasıydı
tok ve mert.
Gözler, toprağa düşen cemreydi
ısıtan.
Şimdi…
Şimdi neon ışıkları var yüzlerde
piksellere bölünmüş sahte tebessümler.
Kelimeler, ekranlarda kayan alt yazılar kadar hissiz
kopyalanıp yapıştırılmış, ruhu alınmış.
Kanaat, lügatte unutulmuş bir kelime
hız ve haz çağının tozlu raflarında.
Mevsimleri karıştırdık
gökyüzünü unutup tavanları izledik.
Komşu kapısını değil, bildirim zilini bekledik.
Türkülerin yerini
kulağımıza fısıldayan gürültüler aldı.
Suçu zamana attık,
çok hızlı akıyordu.
Aynalara kabahat bulduk,
kirliydi.
Sonra bir gün
durdum.
Ve o en kalabalık caddenin ortasında anladım.
Değişen ne mevsimlerdi, ne de sözler.
Ne de vefasız kızlar, kaybolan oğullar.
Aynalar kırıldığında gördüğümüz
kendi yabancı yüzümüzdü sadece.
Özümüzdü değişen,
içimizdeki o eski bizdik…
Hasan Belek
21 08 2025
Akçay
Hasan Belek 2
Kayıt Tarihi : 21.8.2025 12:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Günümüzü anlatan harika dizeler...
Kutlarım Üstad,
En içten selam ve saygıyla.
Kıymetli yorumunuz için en derin teşekkürlerimi sunuyorum değerli hocam.
Selam ve saygılar sunarım
TÜM YORUMLAR (2)