mayası donmuş zamandan geliyorum
bir çözülse yeşerecek
asmış yüreğini yükseğe
silerek buğularını
ışıltılar görüyorum
görüyorsunuz hiçbir şey değişmiyor
yaşayandan başka
su, kum, toprak, taş, aynı
aslında yaşayan onlar
bizim tortularımız farklı
gözlerimi bahçeye dikiyorum
yeşerecekler diye bekliyorum
ey, hiçbir şey vermeyen, boş umut
çekil git penceremden
sende hiçbirşeysin
hani sükûnet bulduğum
yegâne meskenimdin
Kayıt Tarihi : 14.12.2020 20:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!