Değişmez Değişkenler Şiiri - Faruk Atıcı

Bir gülüş bulutu.
Kahkahalar yağdırıyor üzerime.
İçimden gizlice terbiyesiz küfürler.
Hepsi komik ama iğreti etmiyor.
Yağsın ulan.
Baksın benim gözlerimin içine hayat.
Çok paramız yok.
Çok arkadaşımız var.
Bir beklentiler rüzgarı esiyor ardından.
Beni cereyanda bırakıyor.
Güzel insanların saçlarına dokunur geçer genelde.
Batıya doğru gider.
Beklentileri satın alır baronikler.
Bizlere dokunup giden onların ciğerlerine iner.
Yine de ardından zalim güneş ışıkları saldırır.
Öyle bir sıcak, öyle bir feryat.
Filleri yerinden kaldırır.
Bize Lazım olan özgürlük.
Bir demokratın projektöründen saçılan ışınlar neme lazım?
Sövüyorum ulan.
Gülüyoruz.
Seviyoruz.
Çünkü rahmetli babaannem.
Bize orta yolda olun demedi mi?
Annen o el örgüsü hırkayı sen çıkardıkça giydirmedi mi?
Yanlışlar ve geride kalmışlar otobüsü.
Saat başı şirinevlerden kalkar.
Tinerciler en arkada.
Otobüsün gideceği yerler belli.
Bizim mekanımız mazide kaldı bir ara.
Değişmez iki şey bak dünyada.
Birisi popüler kültür değişkenleri.
Toplumun değişmez hisleri.
Doğuda yakan batıda serinletti.
Batıda gülen çocuklar büyüyünce bizi çok inletti.
Diğeri senin hikayen.
O gülümseme bulutu senin en güzel şiirini ıslatıp mürekkebi eritti.
Hadi şimdi hatırla değişmez değişkenini.