Değişmez Azizim Şiiri - Veli Gizir

Değişmez Azizim

Kül üstünde yanmaz, kar üstünde kor,
Cehennem alır kırağı, deve iğneden yol,
Odundan sanat, balıkta kanat,
Olur Azizim! Amma değişmez kanaat!

Dört duvar, namus dört duvar,
"Sana ne, ilgilendirmez seni, ne var!?"
Olur mu beyaz kömür, olur,
Elmas da kömür, hem su da yanar!

Yerdeki uçmuş narin narin göklere,
Bulut, iplik iplik arkadaş köklere,
Ay sırdaş, yakamoz su yüzeylerinde,
Değişmez Azizim meyve, bak köklere!

Ya dünya onun, ya merkezde enâniyet,
Herkese gül de, evdekine mi eziyet?
"Okumasın! Okursa mektup yazar", ne bu zihniyet!
Değişmez Azizim, değişmeyince niyet!

Yolunda gitmiyormuş hiçbir şey, her daim,
Acayip! Yolda gitmiyorsun dümdüz hem de kâim,
Çorbanın tuzu az, mutluluktan değil çığlıklar,
Değişmez Azizim, gamze oluşturmaz asık suratlar!

Kadına mı hasredilmiş iffet? Yusuf neden korkuyordu?
Kimse senin ham bekçiliğini beklemiyor, yordu,
Hilâl, onu toprak altından omuzlar üstüne koydu,
Açıp saçmadı, ne de karanlıkta boğdu,
Değişmez Azizim, değişmeyince kaygı, korku, sorgu!