Değişmeyen Şeyler Şiiri - Şükran Atasay

Esir alınan bir tebessüm yine
Yine aynı gece
ve aynı her şey aynı
Bitmeyen bir savaş
Hiç gelmeyen bir mevsim

Özlemek'ler çoğalırken
Saatler geride kalıyor
Bir türlü yetişemiyorum ben
Bir de yetiştiremiyorum kendimi

Böyle oturup bir başıma
bir başınalığını düşünerek
Soluk renkli şiirler yazıyorum
Masallara hasret bir çocuk uykusu kadar yarım kalıyor her şey

Yine her şey aynı
Herkes aynı
Evsiz bir kent, ışıksız bir sokak, yıldızsız bir gece kadar karanlık.

Dost edindiğim bir duvar ile konuşmak uzun uzun
İki kat yorgan altında üşümek gece boyu
Ha bir de yetişemeden yitirmek korkusu

Hiç anlayamıyorum
? Neden hep aynı
Çünkü neden hep aynı.

Sana açılmayan bir kapıdan içeri giriyorum
İçimi dışarıda bırakarak
Sonra çıkıyorum, karşımda evsiz bir kent, ışıksız bir sokak, yıldızsız bir gece duruyor.

Başa sarıyor yeniden zaman da bu dizeler gibi