hey hat...
bazen ay bile, dolunayında karanlık yüzünde tutuluyor bana.
Medlerini, cezir ine denk getiriyor.
“insan, anladığı ve anlaşıldığı insanda çiçek açarmış” ya
benimkisi çorak kalmışlığımın diliyle yazılmış bir tarif.
sol yanımda derin, ağır bir boşluk var pirim
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta