Değişir, durulur insan, akarmış gibi bir ...

Değişir,
değişir durulur sular,
karların hepsi eridikten sonra dağların tepelerinde,
su, sessiz ve içtenlikle akıverir, yeşille kahverenginin bahçelerinde
kaygılarından uzak, hırslarından arınmış, duru ve yoğun,
bir o kadar hafiflemiş.

Değişir,
durulur insan.
tüm karanlıklarına daldıktan sonra şehrin köşe bucağında
insan, sessiz ve içtenlikle yaşayıverir, düşünceli sohbetlerin gerçekliğinde
derinliğiyle yaşamının, ne kaygı kalır toprağında, ne hırsla sürer ruh toprağını,
insan, insan olur, insanlığından öte bir yere ulaşmış gibi,
gerçeğin içinde, zaman akmazmış gibi, yaşını başını almış,
siliverir kirlilikleri, çiçek gibi açar düşünceler
kokularında huzur bulur, korkularından ziyadedir,
münzevi bir gerçekliğin bahçesinde oturur artık.