Değişim Şiiri - Mustafa Sevil

Eskiden olduğum kişi değilim artık, biliyorum
Pencereme vuran gün ışığı ısıtmıyor artık içimi
Caddelerde fütursuzca koşacak gücüm de kalmadı
Bunu her an hissediyorum, ben o eski adam değilim

Bir martının çığlığıyla ürpermiyor artık kalbim
Bir güvercinin uçuşunda, bir şiirle yükselmiyor
Mümkün değil, bir daha sevemem artık bir kalbi
Aynalarda duyuyorum, ben o eski adam değilim

Eski fotoğraflara yerleşti çoktandır burukluk
Geçmişe yönelik hasretler büyüyor geceler boyu
Çok gece, kabuslara uyanıyorum ruhumda çığlıkla
Her hatırada görüyorum, ben o eski adam değilim

Yarınlara hazır hissetmiyorum artık kendimi
Gelecek güne uyanmanın coşkusu da yok içimde
Çürüyor her saniye bir başka parçası ruhumun
Eksildikçe fark ediyorum, ben o eski adam değilim