Değişen Van Şiiri - Şahbettin Uluat

Yerleşir kalır bir şeyler,
Maraş Caddesi
Adı gibi.

Değişir durur bir şeyler,
Depremle değişen
Okul binaları,
Adları gibi.

Kent yaşlanır,
Cumhuriyet Caddesi aynı kalır.

Taşları sık sık değişse de,
Kaldırımlar,
Ocakçılar değişse de,
Kahvehaneler
Müdavimlerini tanır.

Dereler, tepeler,
Dağlar
Durur durduğu yerde,
Sokaklar, evler, arabalar değişir.

Göçle gelir
Gider
Canlar değişir.
Fildişi kulelerde,
Kentin yönetiminde oturanlar değişir.

Düğünlerdeki türküler,
Meydanlarda sloganlar değişir.

Haraba Mahalle
İpekyolu'na
Kalecik
Tuşba'ya bağlanır.

Yeni yerleşimlere giden yollar
İnsan sesleriyle tanışık olmuş
Eski dağlara uzanır.

Okullar, öğretmenler, hastaneler
Kalabalıklaşır,
Hem çoğalır,
Hem yüklenen yükü taşır.

Ara sıra patlayan havai fişekler,
Sallar kardeşlik bağlarını,
Kopan kopar,
Kopmayan sağlamlaşır.

Kaçak, vatansız bir endişe
Kentin gündüzüne,
Gecesine bulaşır.

Köşe bucak haneleri,
Yürekleri dolaşır.

Değişir durur bir şeyler,
Bir şeyler aynı kalır.

Canıyla, kanıyla,
Otlu peyniri,
Kazanılmış rekoruyla,
Dem be dem değişen değerleri,
Yapılarıyla
Van yine Van'dır,
Vatandır.

Göçlerle gidenlerin,
Yani Erik Değdirenlerin,
Her yaz döne döne
Geri geldikleri,
Denizinde yıkanıp, uşkununu yedikleri
Giderken dönmeye ahdettikleri,
Mekândır.

16.06.2014
13.00