seni kollarıma alıyorum.
bir güvercin havalanıyor başucumdan.
sabırsız bir telaş başlıyor arkasından
kara ağaçların gölgesinde.
insanlar veda sularıyla yeşertiyorlar toprağı.
ve kenar mahallelerde gene
su kovaları ellerinde çocukların,
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Çocuklarını kaybettikçe bu ülke geleceğinin üstünü karamsarlık,kargaşa ve hüznün karabulutlarıyla örtüyor. Barışa konacak dal kalmıyor.
Şair umutsuz söyleminin altını kalınca 'değişen bir şey kalmayacak' dizeleriyle çizse de 'kendine iyi bak' diyerek yine de bir umuda can suyu veriyor.
Ara sıra gelse de karamsarlık umudu yitirmemek dileğiyle kaleminize sağlık.
hayatın en ağır dengelerinden biriydi belki işlenen şiire.. ve ne çok acı bırakıp geride, yığınla toprak attık üstüne o çocukların.. ama sınırlarımızı zorlayan en büyük sefalet bu değil elbette.. çünkü o yoksulluğu getiren, bizim ona karşı ettiğimiz mücadelenin ve direncin yetersiz oluşudur......kutlarım usta, yüreğine selam olsun..saygılar..
Keşke bu yaşananlar olmasaydı, keşke çocuklar açlık, yoksulluk çekmeden; mutluluklar içinde gülüp, oynayarak okul yollarında koşabilselerdi. Vahşi doğanın içinde korumasız yavru ceylanlar gibi... Yarınları da meçhul geride kalanların...
Doğru;güvercinleri sevdiğimizi hep onlar uçtuktan sonra hatırlıyoruz.Tebrikler.'
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta